Datum: zaterdag 17 december
Aanvang: 21:00
Entree:
Vrijplaats Leiden Presenteert: De nieuwe gedichtenbundel van Joke Kaviaar: “Vuile Wapens, Schone Handen.”
Met lezing van Leen Steen – Schrijver van ‘Over één kam geschoren‘ en ex zanger van Persona Non Grata, Rotterdam Pig Fuckers, Into The Void, No-Men en Dikke bleek en Ongehoord Radioman.
En een optreden van NoNo &the SinkingShip, de one women trashfolkcountry band uit Groningen.
Op 17 december komt dichteres/activiste Joke Kaviaar met haar dichtbundel VUILE WAPENS SCHONE HANDEN naar de Vrijplaats Leiden. De bundel is uitgebracht door uitgeverij Troje en bevat naast gedichten ook tekeningen.
Tijdens de presentatie kun je de voordracht van een aantal van de gedichten verwachten, begeleid door projecties van tekeningen, en als alles doorgaat een muzikale verrassing.
De meeste gedichten in de bundel heeft Joke Kaviaar geschreven in de periode 2004 – 2016. Een tijd waarin ze actief was, en nog is, tegen het Nederlandse en Europese migratiebeleid. De gedichten houden daar dan ook direct verband mee. Maar ze gaan ook over racisme, fascisme, repressie, gevangenissen, kolonialisme, kapitalisme, (anti-)militarisme en oorlog.
Joke Kaviaar: “Je kunt het een niet zien zonder het ander. Maar het zijn geen abstracte begrippen. Wapenhandel, uitbuiting, uitsluiting en opsluiting, deportaties en moord, het is allemaal mensenwerk. Werk dat anderen tot slachtoffer maakt, maar niet tot lijdzame slachtoffers: onderdrukking roept altijd verzet op. Ik beschouw het schrijven, publiceren en ten gehore brengen van deze gedichten als een manier om te laten zien wat verborgen wordt gehouden, en om de geest van het verzet die in ons allemaal zit wakker te schudden.”
Tijdens deze presentatie zullen ook aan aantal in de bundel opgenomen pentekeningen te zien zijn, waarvan de stijl haar oorsprong in een gevangeniscel heeft gevonden. Joke zegt daarover: “Ik besloot mijn tijd nuttig te besteden. Ik weigerde te werken en zat dagelijks uren in mijn cel te tekenen en te schrijven. Zo is de stijl van de tekeningen ontstaan: Pentekeningen met veel detail omdat tijd, een pen en een schrijfblok de middelen waren die ik had.”
Tekst op de achterkant van de bundel
De bundel VUILE WAPENS SCHONE HANDEN bevat een selectie uit Joke Kaviaars Nederlandstalige maatschappijkritische gedichten, vooral van de afgelopen 12 jaar. Sterk aanbevolen voor wie liever de kop in het zand steekt en meer nog voor wie zich graag laat aanmoedigen.
Een aantal gedichten zijn gepubliceerd in zowel literaire als activistische (anarchistische) tijdschriften, waaronder Lava, De As en Buiten De Orde. Eerdere uitgaven zijn de bundels ‘Paspoort Voor De Stateloze’, ‘Een Lintje Voor De Democratie’, ‘Land In Brand’ en ‘Uit Een Gesloten Wereld’, met dank aan de inmiddels opgeheven uitgeverij ‘Het Zinkend Schip’.
Naast gedichten bevat de bundel een selectie pentekeningen. Ook dat is poëzie, maar dan in beeldtaal.
Behalve gedichten schrijft Joke Kaviaar, zowel in het Engels als het Nederlands, verhalen, columns, artikelen en songteksten. Optredens en performances geeft Joke Kaviaar overal waar dat gewenst of ongewenst is, alleen of met (vaak improviserende) muzikanten, onder het motto: Elk woord een vonk!
Leen Steen
was onderdeel van de tweede lichting punkers en schoor zijn eerste hanenkam in 1980. Leen was vooral actief in de muziekwereld als zanger van een van de eerste Rotterdamse hardcorebnands genaamd Persona Non Grata en bij o.a The Rotterdam Pig Fuckers en No-Men. Verder was hij oprichter van het punk platenplabel Tocado-Records en later schopte hij het tot directeur van poppodium Exit, radiomaker bij de VPRO en nog wat baantjes die mooi klinken maar geen reet opleveren. Toen dankzij onze goede vriend Halve Zoolsta de bezem door de cultuur werd gehaald was t finito met betaald werk en regelt Leen nu weer als vrijwilliger optredens in Club Vibes te Rotterdam.
Maar geen baan betekende ook eindelijk tijd om dat klote boek nu eens te schrijven en zo geschiedde:
Over één kam geschoren schetst een indringend tijdsbeeld van de vroege jaren tachtig: een periode die achteraf een omslagpunt markeerde. Het was een periode van verzet tegen het systeem, gekenmerkt door een zoektocht naar een waarlijk alternatief voor de ratrace. Een periode van hevige interne strijd in zowel de kraakbeweging als de punkscene. Een periode van confrontaties met andere jeugdculturen zoals skinheads, studenten en disco’s. En een periode waarin de politiek nog niet was overgenomen door het marktdenken, waarin de bom nog elk moment kon vallen en extreemrechts nog verre van salonfähig was.
Over één kam geschoren is ook een persoonlijk relaas. Van een punker die weigert zich te begeven op het geijkte pad van studeren, carrière maken en participeren in een verrot systeem, maar tegelijk ook hevig twijfelt aan geboden alternatieven. Zeker wanneer drugs, geweld en rigide politieke overtuigingen zijn scene driegen over te nemen. Een punker die ondanks zijn passie ook niet immuun blijkt te zijn voor de valkuilen van vriendschap, liefde en gekte. En een punker met slechts één trouwe kameraad: that shit-kickingmusic!
Alle in dit boek beschreven situaties zijn waargebeurd, al is er flink met de tijdlijn gerommeld. In realiteit werd ‘De Ambassade’ pas in 1986 gekraakt. Maar omdat ik perse de opkomst van hardcorepunk wilde beschrijven en deze in 1983 en 1984 zijn entree in Nederland maakte, heb ik de periode van 1986-87 en die van 1983-84 met elkaar verweven.
Ik ben in 2011 begonnen met het schrijven van deze roman. Dit is de derde en laatste versie.