Op 15 maart 2011 brak er in Syrië een opstand uit tegen Assad. André Abdallah is Syrisch activist en volgt de ontwikkelingen op de voet. Abdallah: “De opstand begon met jongeren in steden, die op pleinen samenkwamen en leuzen tegen het regime scandeerden en op de muren schreven. Middels het internet verspreidde de opstand zich in razend tempo.”
Het regime sloeg keihard terug. Demonstraties werden uit elkaar geslagen en er werd met scherp geschoten. Het was de opmaat naar een gruwelijke burgeroorlog. Drie jaar later heeft het conflict al meer dan 120.000 doden geëist. Vier miljoen Syriërs zijn op de vlucht geslagen. Een op de drie Syriërs heeft geen huis meer.
Op vrijdag 10 februari organiseerde de Vrijplaats een informatie-avond over deze burgeroorlog. Behalve André Abdallah was ook SP-fractiemedewerker Jip van Dort uitgenodigd. Op deze druk bezochte avond deden zij hun verhaal en reageerden op vragen en opmerkingen vanuit de zaal. en zienswijzen ideeen en ervarigen. Ze reageerden uitgebreid op vragen en opmerkingen van het publiek, zodat een levendig debat ontstond.
Volgens Van Dort is Syrië een speelbal geworden van internationale politiek: “Amerika, Europa, de omliggende Arabische landen – iedereen steunt verschillende gewapende groepen. Tegelijkertijd is iedereen bang dat één van hen de overhand krijgt.” De gevolgen zijn tragisch: “Het buitenland steunt groepen net genoeg om hun ondergang te voorkomen, maar onvoldoende om te overwinnen.”
Hoe het conflict opgelost kan worden is nog onduidelijk. De mogelijkheid van militaire interventie stond deze avond uitvoerig ter discussie, maar ook de kans op een vrede door onderhandelingen. Ten slotte ging het om de vraag hoe het land na zo’n lange dictatuur de omslag kan maken naar een democratie. “Veel jonge mensen”, concludeert Abdallah, “hebben alleen maar een vaag idee over democratie. Zij associeren democratie met welvaart. Als voorbeeld nemen zij het Amerika dat zij kennen uit de films.” Syrië zal zich hoe dan ook vrij moeten maken van de internationale politiek en een eigen weg moeten gaan.